Donderdag, 20 december

Na weer een heerlijke nacht in mijn eigen bedje stond weer een dag vol eten op het programma. Toen ik wakker werd en Mam zag was het eerste wat ik vroeg wat ik als ontbijt kreeg. Dit is nogal kenmerkend voor mijn gemoedstoestand op dit moment. Vandaag stond balkenbrij op het programma voor zowel het ontbijt als het middageten, gecombineerd met nog enkele gewone broodjes. 's Middags kwamen Yannick en Eveline langs voor een langverwacht, maar vooral lang uitgesteld bezoek wegens Yannick's Pfeiffer. Na twee gezellige uurtje met hen en Manon moesten de twee tortelduifjes weer naar huis, aangezien Yannick zich fysiek en mentaal moest gaan voorbereiden op weer een avondje Grillz met hooggekwalificeerd personeel. Na met Manon nog een beetje half te hebben liggen slapen op de bank keerde ook zij huiswaarts. Toen ik 's avonds boven op mijn bankje een beetje de lamme tak aan het uithangen was werd ik op een gegeven moment naar beneden gesommeerd. Toen ik onder kwam bleek de Lijder van het 3e van de V.V. Bor er te zijn om mij een shirtje te overhandigen met handtekeningen van alle sterren van het 3e, zodat ik deze aan mijn verzameling van shirt's van topclubs kan toevoegen.

Ook Lei was aanwezig en zeker niet zonder reden. Deze spreekwoordelijke '(...)kapper' kwam er weer eens even de tondeuse overheen halen (hoofdhaar wel te verstaan). Na enkele spannende momenten was ook dit ritueel weer ten einde en kon ik in bed gaan liggen. Na de afgang van AZ te hebben bekeken werd het hoog tijd om te gaan slapen om fit te zijn voor de beproevingen van de volgende dag.

Vrijdag, 21 december 2007

Toen ik te horen kreeg dat ik Leukemie had en dus voorlopig niet meer naar school kon, zag ik natuurlijk daar direct de voordelen van. Ik hoef niet meer vroeg op te staan om de kou te trotseren. Niets bleek minder waar. Vanmorgen werd ik rond half zeven uit mijn bed getrommeld om me te gaan douchen. Ik moest namelijk al om half negen in het ziekenhuis zijn. Na een voorspoedige autorit in onze voorverwarmde Saab waren we al om kwart over acht op het dagcentrum. Er werd direct bloed afgenomen en we besloten om in het restaurant te wachten tot het half tien was. Toen we weg wilden gaan kregen we te horen dat de dokter er al aan kwam en de beenmergpunctie niet om half tien, maar dus al om half negen zou plaatsvinden. Hier was ik best blij om aangezien ik nu niet nog een uur tegen dit moment aan hoefde te hikken. Ik kon direct gaan liggen en voor ik het wist was het al gebeurd.. Deze keer viel het ontzettend mee, alles lukte in één keer en het verliep allemaal vlekkeloos.

Uitstrijkjes van het beenmerg.

Daarna kreeg ik te horen dat ik 27 december (in principe, kan ook paar dagen later) terug naar het ziekenhuis moet om te worden opgenomen. Gelukkig zal dit maar voor een paar dagen zijn. In deze paar dagen krijg ik de eerste chemo en wordt mij geleerd hoe ik zelf spuitjes moet zetten in mijn been. Daarna mag ik weer naar huis en wordt de rest van deze fase poliklinisch voorgezet. Dit was echt een pak van mijn hart. Het bevalt me namelijk ontzettend goed thuis en ik zag er ontzettend tegenop om weer te moeten worden opgenomen voor langere tijd. Na al dit relatief goede nieuws kregen we te horen dat we maandag om één uur terug moeten komen voor de uitslag van het bloed en de beenmergpunctie. Deze keer verliep de terugreis gelukkig wel zonder problemen en na nog even door het dorp te hebben gebanjerd keerden we huiswaarts om vanzelfsprekend weer iets te gaan eten. Net nadat ik deze blog had getypt ging mijn telefoon. Het was de dokter. Op het moment dat je telefoon dan gaat en je hoort dat het de dokter is schrik je je toch kapot. Het nieuws dat ze gaat vertellen kan namelijk of heel goed of heel slecht zijn.

In dit geval was het héééél goed. Ze vertelde namelijk dat er geen spoor meer van leukemiecellen te vinden was in mijn beenmerg. Dit terwijl ze ook al heel tevreden waren geweest met een percentage lager dan vijf procent. Ook mijn bloed zag er goed uit. De behandeling gaat natuurlijk gewoon door maar beter nieuws kun je denk ik niet krijgen zo net voor de kerst. We hoeven maandag ook niet terug naar het ziekenhuis. Komende week worden we gebeld wanneer ik word opgenomen voor die paar dagen.

Nu kan de kerst echt beginnen,

Groeten Puck