Nou mensen, daar zijn we weer. Allereerst wil ik even iedereen bedanken die in de afgelopen dagen een berichtje op mijn Blog hebben achtergelaten of me op welke manier dan ook een hart onder de riem hebben gestoken. Nogmaals allemaal bedankt en ik hoop dat jullie ook blijven volgen hoe het met mij gaat. Het doet me echt goed om al die reacties te lezen en ik hoop de ze blijven binnenstromen. Het spijt me ook echt dat ik niet op iedereen persoonlijk kan reageren.

Maandag, 19 november 2007

Toch een beetje verjaardag.

Allereerst maar eens even verder gaan op de dag van gisteren. Zoals ik al vertelde was Manon jarig. Nadat ze eindelijk weg mocht op school, wat al moeilijk genoeg was met de staking daar, kwam ze hier naar toe om haar verjaardag te vieren. Ondanks alles had ik me voorgenomen om te zorgen dat ze toch op en top van haar verjaardag kon genieten. Ik had met mijn verplegers en dokters geregeld dat ik ondanks mijn bacteriearm dieet toch een gebakje mocht eten. Nadat we allebei een Bossche Bol hadden verorberd, wat Manon niet geheel 'vlekkeloos' lukte werd het toch tijd voor de kadootjes. Na het uitpakken van de kadootjes en nog wat te hebben gelachen kwam haar vader, Frans, haar alweer ophalen. Deze allereerste kennismaking, die ik me om eerlijk te zijn toch iets anders had voorgesteld, was desondanks hardstikke prettig. Niet lang nadat Manon naar huis was gegaan besloten ook Pap en Mam om het hazenpad te kiezen. Het werd tijd voor mijn eerste nacht alleen hier. Na nog wat op MSN te hebben gezeten en een leuke film te hebben gekeken, waarin Maarten en ik toch echt een patroon beginnen te zien, besloot ik dat het hoog tijd werd om te gaan slapen.

Dinsdig, 20 november 2007

Ik werd vanmorgen redelijk goed uitgerust wakker na mijn eerste nacht alleen in het ziekenhuis. Ondanks dat ik een paar keer wakker was geworden omdat mijn maatje Jansse begon te piepen om de meeste rare dingen had ik toch lekker geslapen. Net zoals de vorige dagen had ik gelukkig weer niks op het programma staan. Ik zal het nog eens even uitleggen voor de duidelijkheid. Deze week zit ik nog in de zogenaamde pré-fase, dit betekent dat ik wel medicijnen krijg maar dat die nog niet echt zware invloed hebben op mij, mijn lichaam en mijn ziekte. Kort samengevat betekent dit dus eigenlijk, weinig onderzoeken maar lange dagen. Gelukkig had ik ook vandaag weer het nodige bezoek op de planning staan. Als eerste kwamen de andere Opa en Oma (die niet voor het donker thuis moesten zijn) en daarna kwam Marty, mijn oom, die overigens over twee jaar wordt onderzocht of hij nog altijd geen nagels bijt. Ik hou je eraan.

Het prikbord vult zich.

Na al dit bezoek werd het alweer tijd voor wat quality - time met mezelf, in de meest nette betekenis van de uitdrukking. Helaas duurde dat niet al te lang want nadat Pap en Mam het buikje hadden rond gegeten (of nog ronder, het is maar net hoe je het bekijkt) kwamen ze alweer terug mijn kamer op gestommeld. Nadat Pap en Mam dadelijk weg zijn, zal ik zoals de rest van de avonden die ik tot nu toe hier heb doorgebracht nog wat gaan MSN-en en film gaan kijken.

Hij zegt zelf dat hij diep nadacht.

Tot de volgende keer maar weer, groeten, Puck