Zondag, 25 november 2007

Toen ik 's morgens wakker werd, was het misselijke gevoel van de dag ervoor nog altijd niet over. Mijn boterhammen werden gebracht en ik zag de bui alweer hangen. Ik besloot tegen beter weten in een boterham met ei te gaan verorberen. Dit is toch niet iets waar je direct aan denkt als je misselijk bent maar ik moet zeggen; 'die boterham viel heel goed'. Voordat ik het wist was het alweer tijd voor middageten. Alleen van de reuk werd het mij al slecht. Het is heel raar maar de gedachten aan warm eten, in welke vorm dan ook, maakt me ontzettend misselijk. De rest van de dag bestond eigenlijk uit moe zijn en niet aan eten denken. 's Avonds wel nog lekker 'De Wedstrijden' gekeken en toen werd het weer tijd om te gaan slapen.

Maandag, 26 november 2007

Het was weer maandagochtend. Na wéér een onrustige nacht van veel wakker worden kwam mijn tijdelijke arts op bezoek. Mijn gewone arts heeft namelijk een weekje vakantie (moet eigenlijk niet kunnen, maar ja). Na wat onderzoeken bleek dat ik relatief goed in elkaar zat en er niks opzienbarends te melden was. De uitslagen van het 's morgens afgetapte bloed waren nog niet binnen en het was dus nog niet duidelijk of ik die dag chemo zou krijgen, wat eigenlijk wel zou moeten volgens mijn schema. Ook was de uitslag van mijn ruggenprik nog niet binnen. Hier werd ik niet vrolijk van. Je gaat toch onbewust nadenken of de uitslag niet negatief zou kunnen uitvallen of dat het alleen maar zo lang duurt omdat ze zeker willen zijn. Om elf uur was er een ander groot moment van de dag, Wiel, de kapper van Mam, kwam om mijn haren te millimeteren. Na wat te hebben gepraat werd het dan toch tijd om er definitief de tondeuse in te zetten.

Nadat de kapper weg was kwam niet veel later de uitslag van de bloedtest binnen en bleek dat ik mijn chemo gewoon kon krijgen. Toen de chemo helemaal was ingelopen werd ik verrast met een bliksembezoek van de Familie Dullens, met Wilma in een rolstoel omdat ze aan haar knie is geopereerd. Na met Lei te hebben bijgepraat over de blamage van de dag ervoor (Born 2 - Roosteren 2, uitslag 1-8) en mij te hebben beklaagd over het feit dat er WeltMeister op het shirt van Wilma stond, kwam ook Maarten nog even langs om de nodige zin, maar vooral onzin, uit te wisselen.

Op het moment dat Maarten op het punt stond om te vertrekken kwam Manon net binnen gebanjerd voor haar positieve bijdrage aan deze dag. Na enkele uren met Manon en wederom een gevecht met mijn boterhammen werd het weer hoog tijd om een einde aan de dag te breien en dromenland op te zoeken.

Dinsdag, 27 november 2007

Nadat ik goed en wel wakker was, werd ik er weer eens aan herinnerd dat ik een nieuwe gave lijk te hebben ontwikkeld. Namelijk de gave om de geur van eten te ruiken terwijl het eten waarschijnlijk nog ergens in een lift of zo staat. Toen de dokter langs kwam bleek dat de uitslag van de ruggenprik binnen was. Tot mijn ongelooflijke opluchting was gebleken dat er geen leukemiecellen in mijn hersenvocht waren gevonden en dat ook mijn bloed nog altijd in orde was. Wel kreeg ik een zakje bloed aangezien ik ontzettend moe ben. Op naar het volgende goede nieuws zullen we maar zeggen. Samen met de verpleegster is besloten om te gaan kijken of ik geen ander eten kan krijgen omdat ik eigenlijk alleen boterhammen afkrijg. Hierover morgen meer. Voor de rest stond er gelukkig een rustige dag op het programma zonder rare dingen. Op naar de dag van morgen want eigenlijk ben ik nog te moe om te schrijven.

Dan alleen nog even een kleine vergelijking.

Voor

Na

Groeten, Puck