Als eerste zal ik even uitleggen waarom ik nu pas weer wat laat horen. Nadat ik was ontslagen uit het ziekenhuis ben ik een paar dagen ontzettend moe geweest en had ik echt geen fut om te bloggen. Maar toen ik daar weer een beetje van was hersteld kreeg mijn Opa een hartaanval en aangezien het daar een paar dagen niet zo goed mee ging stond mijn hoofd er niet echt naar om te gaan bloggen. Maar nu is hij gelukkig weer thuis en zit ik ook weer een stuk beter in elkaar. Tijd om te bloggen dus.

Woensdag , 20 februari 2008

Ik had de dag ervoor te horen gekregen dat mijn bloedwaardes nog niet helemaal goed waren. Maar aangezien ze zeer drastisch waren gedaald ten opzichte van de vorige dag, wat in dit geval goed was, mocht ik vandaag toch naar huis. Omdat mijn waardes dus nog niet helemaal 100% waren kreeg ik wel 'een hele raffel' pillen mee naar huis. Na 's morgens wakker te zijn geworden en het gebruikelijke ziekenhuis ochtenritueel te hebben afgewerkt, kon ik me weer op gaan maken voor de rit naar huis. Maar eerst moest ik nog even op de dokter wachten om te kijken of die nog wat spannends te melden had. Dit was gelukkig niet het geval en ik mocht tot mijn opluchting eindelijk weer naar huis. Eenmaal thuis aangekomen was ik helemaal uitgeput. Maar voordat ik mijn bedje in kon duiken kwam mijn geschiedenisleraar me eerst nog even een privéles geven. Een dik halfuur en een hoofdstuk later kon ik echt geen boe of bah meer zeggen en ging hij maar naar huis, zodat ik nog even iets kon eten om mijn pillen te pakken en daarna mijn bed in kon duiken. Dat ik moe was bleek wel uit het feit dat ik van twee tot half zes heb geslapen. Vervolgens heb ik gegeten, nog een tijdje half geslapen op de bank met Manon, daarna om elf uur naar bed en tot 's morgens elf uur geslapen.

Maandag, 25 februari 2008

Vandaag moest ik weer terug naar het azM om bloed te prikken, voor een beenmergpunctie en een gesprek op de poli. Manon ging vandaag voor de eerste keer meer naar de poli omdat ze toch een hoop tussenuren had. Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis moesten we naar het dagcentrum en daar kreeg ik een aparte kamer. Daar werd direct bloed afgenomen en daarna kwamen twee van mijn artsen binnen voor de beenmergpunctie. Deze verliep gelukkig heel soepel en deed niet eens erg pijn. Na een kwartiertje te hebben platgelegen zijn we wat gaan drinken in het restaurant om ons vervolgens richting de poli te begeven. Toen ik aan de beurt was had de dokter goed en slecht nieuws. Het goede nieuws was dat mijn bloedwaardes er allemaal redelijk goed uitzagen. Het slechte, of mindere nieuws, was dat ze nog niet wisten of de volgende fase klinisch of poliklinisch zou gaan. Ik hoopte natuurlijk dat het poliklinisch zou gebeuren, maar aan haar stem te horen leek het erop dat het klinisch zou zijn. We maakten een afspraak dat we dinsdag zouden bellen voor de uitslag van de beenmergpunctie en om te horen of het nu klinisch of poliklinisch zou worden. Na het gesprek moesten we snel weer naar huis om Manon weer op school af te zetten aangezien ze nog een paar lessen had. Ik ging vervolgens maar gewoon naar huis om zenuwachtig te gaan doen voor het telefoongesprek van de dag erna.

Dinsdag, 26 februari 2008

Ik werd wakker en kon natuurlijk alleen maar zenuwachtig afwachten tot het een uur was en we de dokter konden bellen voor de uitslag en het poliklinische verhaal. Toen het eindelijk een uur was belde Mam naar het ziekenhuis. Ze herhaalde direct dat mijn beenmerg weer helemaal schoon was en er geen spoortje leukemie te vinden was. Toen schreef ze het woord poliklinisch op en kon mijn dag helemaal niet meer stuk. Er was geregeld dat ik vanaf komende vrijdag, de 7e dus, mijn nieuwe fase poliklinisch begin. Dit houdt wel in dat ik om de dag terug naar het ziekenhuis moet maar naar mijn mening is alles beter dan voor weer meer dan twee weken te moeten worden gegijzeld door de Sjenge zoals menig persoon in mijn directe omgeving ze betitelen. Na dit goede nieuws werd het tijd om na lange tijd weer eens een glaasje champagne te nuttigen en alvast plannen te gaan maken voor de komende anderhalve week die ik vrij heb. Tot volgende week vrijdag.

Groeten Puck