Zaterdag 15 november 2008

Het is vandaag een jaar geleden dat bij Puck leukemie werd geconstateerd. Op 14 november zijn we bloed gaan prikken en werden we 's avonds gebeld dat iets niet in orde was. Na een hoop vragen en onderzoeken werd Puck opgenomen. Vandaag, 15-11 precies een jaar geleden kregen we die verschrikkelijke mededeling.

Het is heel vreemd, aan de ene kant is er verwondering dat er al een jaar voorbij is en aan de andere kant lijken die lange ziekenhuisopnames, zijn kale kop, zijn magere spierloze lijf en zijn dikke prednisonwangen al van héééél lang geleden. Puck leeft al een aantal weken weer het leven zoals het behoort te zijn voor een 18 jarige, maar wordt toch geconfronteerd met zijn 'on'mogelijkheden.

Gisteravond "vierde" hij zijn 'jubileum' bij zijn voetbalcluppie met enkele Belgische biertjes en de woorden "ik heb feest, want ik ben een jaar ziek" en vannacht en vanmorgen moest hij dat bekopen met een flinke kater en de daarbij horende activiteiten.

Het is fijn om te zien dat Puck weer een redelijk normaal leven lijdt; hij gaat welgeteld 9 uur per week naar school, studeert, heeft rijles, werkt in het weekend bij het call-centre van de regiotaxi en heeft daarnaast ook nog tijd voor Manon met wie hij vandaag precies een jaar verkering heeft (dubbel feest).

Het is duidelijk dat hij naast al deze zaken weinig tijd heeft om aan zijn blog te werken en daarbij heeft hij vaak geen zin meer om bij zijn ziek zijn stil te staan, maar we zullen proberen om jullie toch op de hoogte te blijven houden van zijn wel en wee. Als Puck geen zin heeft om te bloggen zullen Albert of ik af en toe een stukje schrijven.

We zijn er nog niet, want we hebben nog een jaar te gaan, maar bij deze willen we iedereen bedanken voor alle steun, hulp, kaarten, telefoontjes, mailtjes, cadeautjes en dergelijke in het afgelopen jaar. Hoe klein het gebaar ook was, het doet eenvoudigweg goed.

Dikke kus Marian, Albert en Puck